در کدام بازی‌ها به جنگ ایران اشاره شده است؟

با تکاف مگ همراه باشید.

Battlefield 3: روایت نبرد مدرن در تهران

بازی Battlefield 3 یکی از مشهورترین نمونه‌ها در این زمینه است. در این اثر، بخشی از داستان در تهران و مناطق پیرامونی رخ می‌دهد. بازیکن به‌عنوان عضوی از نیروی نظامی ایالات متحده وارد درگیری‌هایی در خاک ایران می‌شود. مراحل بازی با دقت گرافیکی بالا و طراحی جغرافیایی واقعی‌نما، فضای شهری تهران را شبیه‌سازی می‌کند. استفاده از نام شهرها، زبان فارسی در تابلوها، و اشاره مستقیم به درگیری نظامی با ایران، این بازی را به یکی از بارزترین مصادیق اشاره به جنگ با ایران در دنیای بازی‌های ویدیویی تبدیل کرده است.

Call of Duty: Modern Warfare II (2022)؛ تهدید موشکی 

در نسخه سال ۲۰۲۲ بازی Call of Duty: Modern Warfare II، یکی از مأموریت‌های اصلی به توقف انتقال موشک‌های بالستیک مربوط می‌شود. کشوری خیالی به نام «المازراح» با ویژگی‌های فرهنگی، جغرافیایی و نظامی بسیار مشابه ایران طراحی شده است در این بازی، شخصیتی با نام «ژنرال قربانی» ظاهر می‌شود که از نظر ظاهری، رفتاری و نقش داستانی، تداعی‌گر ژنرال قاسم سلیمانی است. هرچند نام ایران به‌صورت رسمی ذکر نشده، اما نشانه‌های زبانی، ظاهری و سیاسی استفاده‌شده در بازی، اشاره‌ای غیرمستقیم و هدف‌مند به ایران دارد. این بازی رویکردی تهاجمی به بازنمایی قدرت‌های منطقه‌ای اتخاذ کرده و نقش ایران را در قالب تهدید امنیت جهانی روایت می‌کند.

Splinter Cell: Blacklist؛ نفوذ به سپاه ایران

در نسخه Blacklist از سری بازی‌های Splinter Cell، مأموریت‌های جاسوسی به کشورهایی نظیر ایران گسترش یافته‌اند. یکی از مأموریت‌ها به بازیکن وظیفه می‌دهد تا به تأسیسات وابسته به سپاه قدس نفوذ کند و اطلاعات سری را استخراج نماید. طراحی فضاهای ایرانی با جزئیات دقیق و بازنمایی چهره امنیتی از ساختارهای داخلی کشور، باعث واکنش‌هایی در فضای رسانه‌ای شد. در این بازی نیز، ایران به‌عنوان عنصری تهدیدزا و هدف عملیات ویژه معرفی می‌شود که بازیکن باید در قالب یک مأمور آمریکایی در آن نفوذ کند.

ARMA 3 و Jane’s Longbow 2؛ شبیه‌سازی درگیری‌های نظامی ایران

در بازی‌های ARMA 3 و Jane’s Longbow 2، درگیری‌های نظامی فرضی با ایران در قالب مأموریت‌هایی پیچیده و واقع‌گرایانه طراحی شده‌اند. ARMA 3 با استفاده از مودها، امکان اجرای عملیات‌های نظامی در مناطق ایرانی را فراهم می‌سازد. Jane’s Longbow 2 نیز بر اساس درگیری هوایی میان هلیکوپترهای آپاچی آمریکایی و اهداف ایرانی طراحی شده است. این بازی‌ها از سبک شبیه‌سازی بهره می‌برند و بازیکن را در موقعیت‌های تاکتیکی واقع‌گرایانه قرار می‌دهند که در آن تصمیم‌گیری سریع و اطلاعات محیطی اهمیت ویژه‌ای دارد.

Close Combat: First to Fight؛ ایران در نقش پشتیبان نظامی

در بازی Close Combat: First to Fight، ایران به‌عنوان حامی گروه‌های شبه‌نظامی در لبنان معرفی شده است. در این بازی تاکتیکی که بر پایه همکاری تیمی طراحی شده، بازیکن با تهدیداتی مواجه می‌شود که پشتیبانی تسلیحاتی و آموزشی آن‌ها به ایران نسبت داده شده است. بازنمایی غیرمستقیم از نقش ایران در منازعات منطقه‌ای، گرچه به‌صورت مستقیم به جنگ اشاره نمی‌کند، اما در تداوم الگوی بازی‌هایی قرار می‌گیرد که ایران را عنصری مؤثر در تهدیدات منطقه‌ای ترسیم می‌کنند.

Specnaz: Project Wolf و Assault on Iran؛ تهدیدات اتمی و حملات ویژه

بازی Specnaz: Project Wolf دارای مأموریتی در ایران است که طی آن تیمی روسی باید سلاح‌های هسته‌ای ربوده‌شده را بازپس‌گیرد. فضای بازی، کوهستانی و بیابانی طراحی شده و عناصر بومی نیز در طراحی محیط‌ها حضور دارند. همچنین در بازی Assault on Iran، ارتش ایالات متحده به پایگاه‌های ایران حمله‌ور می‌شود. این بازی‌ها در دسته آثار ضدایرانی قرار می‌گیرند که با محوریت تهدیدات اتمی، ایران را به‌عنوان هدف عملیات نظامی غربی‌ها معرفی می‌کنند. این رویکرد به‌ویژه در دهه‌های اخیر در بازی‌های ژانر نظامی تقویت شده است.

ایران در آینه بازی‌های ویدیویی

در مجموع، بازنمایی ایران در بازی‌های ویدیویی، اغلب با نگاهی امنیتی و تهدیدمحور همراه بوده است. از شبیه‌سازی نبردهای مستقیم در خیابان‌های تهران تا طراحی کشورهای خیالی با مشخصه‌های ایرانی، بازی‌سازان غربی معمولاً تصویری خصمانه و ژئوپلیتیکی از ایران ارائه داده‌اند. این تصویرسازی‌ها، گاه به‌صورت مستقیم با نام و جغرافیای واقعی ایران و گاه در قالب استعاره‌ها و نشانه‌های غیرمستقیم شکل گرفته‌اند. چنین رویکردی، بخشی از الگوی رایج در صنعت بازی‌سازی است که از بستر تنش‌های سیاسی برای ساخت روایت‌های درگیرکننده بهره می‌گیرد و در آن، ایران به‌عنوان یکی از محورهای داستانی تأثیرگذار در منطقه به تصویر کشیده می‌شود.