فضای رنگی NTSC چیست؟ 

یکی از مفاهیمی که در نمایش رنگ‌ در نمایشگرها مورداستفاده قرار می‌گیرد، فضای رنگی NTSC (National Television System Committee) است. این مفهوم نام خود را از کمیته‌ای که آن را توسعه داد، گرفت. این استاندارد رنگی پخش تلویزیونی آنالوگ یک تعریف مشخص و البته تاریخی از محدوده‌ رنگ‌هایی که تلویزیون‌های رنگی در آمریکای شمالی و بخش‌هایی از آسیا مانند ژاپن و کره جنوبی در طول نیمه دوم قرن بیستم قادر به نمایش آن بودند را تعیین می‌کرد. فضای رنگی NTSC به‌مانند sRGB، Adobe RGB و DCI-P3 توانست نقش مؤثری در تاریخ فناوری نمایش تصاویر بر عهده بگیرد. ان‌تی‌اس‌سی در برخی از مشخصات محصولات و نمایشگرها به چشم می‌خورد. در ادامه بیشتر با مفهوم فضای رنگی NTSC در نمایشگرها آشنا می‌شویم.

با تکاف مگ همراه باشید.

فضای رنگی چیست؟

یک دستگاه حاوی نمایشگر، طیف رنگ‌هایی را ثبت و نمایش می‌دهد. فضای رنگ (Color Space یا Gamut) به این طیف رنگ‌ها اشاره دارد. به‌طورکلی هر چقدر این طیف وسیع‌تر باشد، رنگ‌هایی که در تصویر دیده می‌شوند، دقیق‌تر و زنده‌تر هستند و تصاویر بیشتر جلوه واقعی‌ به خود می‌گیرند.

فضای رنگی NTSC چیست؟ 

NTSC مخفف واژه National Television System Committee است که اولین‌بار در ایالت متحده آمریکا و در سال 1953 برای بیان استاندارد رنگی تلویزیون‌های آن زمان استفاده شد. یکی از اولین فضاهای رنگی استاندارد که در دنیای نمایشگرهای تلویزیونی به کار گرفته شد، فضای رنگی NTSC بود.

تعریف و بستری تاریخی: ظهور تلویزیون رنگی

استاندارد فضای رنگی NTSC در اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی در ایالات متحده توسعه یافت. هدف اصلی بهره‌گیری از این استاندارد این بود که چگونه می‌توان سیگنال رنگی را بدون ایجاد اختلال در تماشای برنامه‌ها توسط میلیون‌ها گیرنده تلویزیونی سیاه‌وسفید موجود ارسال کرد؟

پاسخ و راهکار کمیته NTSC این بود که اطلاعات رنگی (Chrominance) از اطلاعات روشنایی (Luminance) را جدا کنند.

• Luminance (Y): این قسمت در واقع مسئول روشنایی تصویر سیاه‌وسفید بود که در تلویزیون‌های قدیمی به کار می‌رفت.

• Chrominance (I و Q): این بخش به‌طورکلی حاوی اطلاعات رنگی بود که به‌صورت یک زیرحامل بر روی سیگنال اصلی سوار می‌شد. در کل تلویزیون‌های رنگی این اطلاعات را رمزگشایی کرده و تصاویر رنگی را نشان می‌دادند، قابلیتی که تلویزیون‌های سیاه‌وسفید از آن محروم بودند.

این جداسازی اطلاعات سازگاری مهم‌ترین دستاورد فنی کمیته NTSC بود که توانست راه را برای پذیرش گسترده تلویزیون‌رنگی در طول دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ هموار سازد.

پوشش رنگ NTSC چقدر است؟

فضای رنگی ان‌تی‌اس‌سی به طور تئوری 100% پوشش طیف رنگی استاندارد NTSC را در بر می‌گیرد. برای مقایسه پوشش رنگ NTSC با سایر فضاهای رنگی می‌توان موارد زیر را بیان کرد.

• sRGB حدود 72% از NTSC را پوشش می‌دهد.
•  Adobe RGB حدود 88% از NTSC را شامل می‌شود.
•  DCI-P3 حدود 86-90% از NTSC را تکمیل و پوشش می‌دهد.

NTSC در دنیای امروز چه اهمیتی دارد؟ 

باید گفت که در دنیای مدرن امروز کمتر از این استاندارد استفاده می‌شود. البته برخی از تولیدکنندگان نمایشگرهای لپ‌تاپ و مانیتور از درصد پوشش NTSC برای نمایش دقت رنگ بهره می‌برند، بنابراین تعجبی ندارد که در بیان مشخصات فنی برخی محصولات با واژه‌ای مانند 72% NTSC coverage برخورد کنید. این مشخصه به توانایی نمایش حدود 72 درصد از فضای رنگ NTSC اشاره دارد که در کل تقریباً معادل با sRGB در نظر گرفته می‌شود.

فضای رنگی NTSC شاید به‌اندازه فضای sRGB یا DCI-P3 استانداردتر و دقیق‌تر نباشد؛ اما همچنان یک معیار مهم برای بررسی رنگ دستگاه‌ها شناخته می‌شود. این استاندارد در دستگاه‌های میان‌رده به‌عنوان یک معیار ساده و قابل‌فهم برای کاربران عمومی کاربرد دارد.

تفاوت NTSC با فضاهای رنگی دیگر

این استاندارد بیشتر در فضای رنگ و پوشش رنگی کاربرد دارد که پایه اصلی تلویزیون‌های رنگی اولیه در تاریخ صنعت تلویزیون نیز محسوب می‌شود.

• sRGB 72% NTSC استاندارد وب و ویندوز
•  Adobe RGB 88% NTSC چاپ و طراحی حرفه‌ای
•  DCI-P3 ~86% NTSC ویدئو و سینمای دیجیتال

در آخر… 

اولین و مهم‌ترین فضای رنگی در تاریخ نمایشگرها، NTSC است. درست است که شاخص‌های استاندارد دقیق‌تری مانند sRGB و DCI-P3 در دنیای مدرن امروزی وجود دارند؛ ولی همچنان بسیاری از تولیدکنندگان از پوشش NTSC در مشخصات محصولات دیجیتال خود در راستای بیان دقت رنگ استفاده می‌کنند. بهتر است بدانید با دانستن این مفهوم می‌توانید در هنگام انتخاب نمایشگر درک بهتری از کیفیت رنگ محصول موردنظر داشته باشید. در نهایت، فضای رنگی NTSC توانست رنگ را به خانه‌ها بیاورد و تعریف دقیقی از مرزهای رنگی را ایجاد نماید.