بدترین بازی‌های ۲۰۲۵ بر اساس نمرات متاکریتیک

بدترین بازی‌های ۲۰۲۵ فهرستی است که براساس امتیازات پایین از سوی منتقدان گرد آمده است. در این سال مجموعه‌ای از ضعف‌های فنی، طراحی ناکامل و کنترل نامطلوب باعث شد برخی بازی‌ها نتوانند توقع گیمرها را برآورده کنند. بازیکنان انتظار داشتند تجربه‌ای روان، جذاب و هماهنگ دریافت کنند اما بسیاری از عناوین سال، این انتظار را بی‌پاسخ گذاشتند. در ادامه  ضعیفترین بازی‌های امسال را بررسی می‌کنیم تا مشخص شود چه عواملی آن‌ها را به پایین‌ترین جایگاه‌ها رساند و چرا در میان جامعه گیمرها به‌عنوان ناامیدکننده‌ترین عناوین سال شناخته شدند.

با تکاف مگ همراه باشید.

چرا این بازی‌ها «بد» شناخته شدند

تحلیل‌های منتشرشده نشان می‌دهد عملکرد پایین این بازی‌ها محدود به یک جنبه نبود و ترکیبی از ضعف‌های فنی، طراحی ضعیف و گیم‌پلی یکنواخت را شامل می‌شد. برخی آثار با نمرات بسیار پایین عملاً توانایی برآورده کردن حداقل انتظار بازیکنان را نداشتند و تجربه‌ای ناامیدکننده ارائه دادند. مشکلاتی مانند افت فریم، باگ‌های متعدد، موتور بازی ناکارآمد و مأموریت‌های تکراری، باعث شد این بازی‌ها حتی روی سیستم‌های مناسب نیز تجربه‌ای ناپایدار و خسته‌کننده باشند. در نتیجه منتقدان و کاربران مشترکاً آن‌ها را در جایگاهی بسیار پایین قرار دادند و نشان دادند که ترکیب ضعف در چند جنبه کلیدی، می‌تواند یک اثر را به نمادی از شکست تبدیل کند.

برترین بدها: MindsEye

MindsEye بیش از هر بازی دیگری ناامیدکننده ظاهر شد. سازندگان وعده دنیایی شبه‌ـ‌جهان‌باز و وسیع را دادند و تلاش کردند فضای سینمایی پرجزئیاتی ایجاد کنند. بازی در ژوئن ۲۰۲۵ عرضه شد، اما تجربه کاربران چیز دیگری بود. این عنوان با تعداد زیادی باگ، افت شدید فریم، مشکلات سرعت پردازش و افت فریم متعدد همراه بود؛ حتی روی سیستم‌های قدرتمند نیز ثبات کافی نداشت. این ضعف‌ها باعث شد هر جلوه بصری یا طراحی جذاب، عملاً بی‌اثر شود.
گرافیک و نورپردازی در نگاه اولیه قابل قبول بودند اما مکانیک‌های گیم‌پلی یکنواخت و مأموریت‌های بی‌روح، عملاً بازی را از مسیر اصلیش منحرف کردند. بازیکنان به‌جای دریافت تجربه‌ای اکشن و روان، درگیر مشکلات فنی و طراحی شدند. نتیجه نهایی این شد که MindsEye هم از نگاه منتقدان و هم بازیکنان، بدترین تجربه ۲۰۲۵ لقب گرفت و نماد شکست وعده‌های بزرگ شد.

نامزدهای ضعیف پس از MindsEye

پس از MindsEye، عنوان Tamagotchi Plaza روی کنسول Nintendo Switch 2 در جایگاه دوم بدترین ها قرار گرفت. بسیاری از کاربران این بازی را مجموعه‌ای از مینی‌گیم‌های ساده می‌دانستند که بدون خلاقیت و تنوع شکل گرفتند. طراحی بصری کم‌عمق، گیم‌پلی تکراری و نبود نوآوری باعث شد این بازی نتواند حتی مخاطبان قدیمی مجموعه را جذب کند.

عناوینی با امتیاز ۴۴: تجربه‌هایی ناقص

Ambulance Life و Scar-Lead Salvation با امتیاز ۴۴ جایگاه‌های بعدی را گرفتند. این دو بازی تلاش داشتند تجربه‌ای متفاوت ارائه دهند؛ یکی در ژانر شبیه‌ساز بحران و دیگری در سبک ترسناک. اما ضعف‌های متعدد، از طراحی مأموریت گرفته تا عملکرد فنی نامطمئن، باعث شد هر دو در همان قدم‌های اولیه متوقف شوند. بازیکن در نهایت احساس می‌کرد با اثری ناپخته روبه‌رو است.

رتبه‌های میانی جدول: تلاش‌های بی‌نتیجه

در میانه فهرست، Captain Blood با امتیاز ۵۰ قرار گرفت. بازی در ظاهر تجربه‌ای ماجراجویانه ارائه می‌کرد اما نبود انسجام در طراحی مبارزات و کنترل ضعیف، آن را از استانداردهای قابل قبول دور نگه داشت.

Neptunia Riders VS Dogoos با امتیاز ۵۱ و Hunter x Hunter: Nen x Impact با ۵۳ نیز دنبال‌کنندگان این فهرست بودند. با وجود داشتن نکات مثبت محدود، طراحی غیرجذاب، گیم‌پلی محدود و باس‌فایت‌های تکراری ارزش آن‌ها را کاهش داد.

آثار نوستالژیک ناکام و پایان‌بخش فهرست

Bubsy in: The Purrfect Collection با امتیاز ۵۳ تلاش داشت حس نوستالژی را بازآفرینی کند؛ اما مشکلات فنی و عدم توازن در مراحل، مانع ارائه تجربه‌ای لذت‌بخش شد.

Nintendo Switch 2 Welcome Tour با امتیاز ۵۴ و Fast & Furious: Arcade Edition با امتیاز ۵۵ آخرین عناوین این لیست هستند. Welcome Tour که عملاً مجموعه‌ای از مینی‌گیم‌های ساده بود، با قیمت کامل عرضه شد و بسیاری آن را بروشوری تبلیغاتی و غیرضروری دانستند؛ تجربه‌ای که ارزش پرداخت هزینه را ارائه نمی‌داد.

آیا نمره پایین همیشه نشان‌دهنده تجربه بد است؟

نمره پایین معمولاً نشانه ضعف است اما الزاماً تجربه‌ای کاملاً نامطلوب را نشان نمی‌دهد. برخی بازی‌ها با وجود مشکلات متعدد، ممکن است برای گروه خاصی از بازیکنان جذاب باشند. مثلاً Neptunia Riders VS Dogoos با وجود ایرادهای متعدد، احتمال دارد برای طرفداران سبک نقش‌آفرینی ژاپنی سرگرم‌کننده باشد.
بااین‌حال وقتی نمرات پایین همراه با تجربه‌ای منفی و مشکلات گسترده می‌شوند، تصویر کلی تغییر می‌کند. ترکیب تأخیر، طراحی ضعیف، گرافیک ناکافی و کنترل آزاردهنده باعث می‌شود یک بازی از ضعیف به ناامیدکننده تبدیل شود. بخش بزرگی از قضاوت جامعه گیم بر پایه تجربه واقعی بازیکنان بعد از انتشار شکل می‌گیرد و این قضاوت غالباً دقیق‌تر از تبلیغات است.

درس‌هایی برای سازندگان

این فهرست نشان می‌دهد صرف داشتن بودجه یا سابقه قوی تضمین موفقیت نیست. حتی استودیوهای بزرگ هم اگر کیفیت را فدای تبلیغ کنند، احتمال شکست بالایی خواهند داشت. وجود کنترل کیفیت قوی، انتشار نسخه بتا، توجه به بازخورد کاربران و حذف اشکالات فنی قبل از عرضه نهایی می‌تواند مانع تکرار چنین تجربیاتی شود.
سازندگان باید میان جاه‌طلبی و توان اجرایی تعادل ایجاد کنند. گرافیک و تریلرهای جذاب کافی نیستند؛ بازیکن در نهایت به گیم‌پلی، ثبات فنی و ارزش واقعی اهمیت می‌دهد. توجه به این اصول می‌تواند از تولید آثاری که تنها نام بزرگی دارند اما تجربه‌ای ناقص ارائه می‌دهند جلوگیری کند.