در سال ۲۰۰۹، ناتی‌داگ با انتشار آنچارتد ۲، انقلابی در گرافیک بازی‌های پلی‌استیشن ۳ ایجاد کرد. این بازی نه‌تنها از نظر گیم‌پلی نسبت به نسخه اول پیشرفت بزرگی داشت؛ بلکه گرافیک آن به سطحی کاملاً جدید رسید. محیط‌های بازی، از جنگل‌های سرسبز تا کوه‌های برفی، با جزئیات فوق‌العاده و نورپردازی خیره‌کننده طراحی شده بودند. این بازی، با استانداردهای گرافیکی بالای خود الهام‌بخش نسل بعدی بازی‌ها شد و هنوز هم تأثیر آن در صنعت بازی‌سازی احساس می‌شود.

سایه کلوسوس در سال ۲۰۰۵ با گرافیک خیره‌کننده‌اش مرزهای پلی‌استیشن ۲ را به چالش کشید. تیم ایکو با خلق محیط‌های وسیع، کلوسوس‌های عظیم و استفاده از تکنیک‌های پیشرفته پویانمایی و نورپردازی، دنیایی زیبا و حماسی ساخت. این بازی با انیمیشن‌های روان و طراحی هنری خاص، تجربه‌ای منحصر‌به‌فرد ارائه داد. سایه کلوسوس همچنان به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های قدرت گرافیکی در بین بازی‌های ویدیویی شناخته می‌شود.

ویچر 3 با گذشت ۹ سال از عرضه‌اش همچنان یکی از زیباترین بازی‌های موجود است. این بازی هم از نظر فنی و هم از لحاظ وسعت دنیای خود، شاهکار محسوب می‌شود. این بازی به معیاری برای دیگر عناوین نقش‌آفرینی و حتی ژانرهای مختلف تبدیل شده است. جهان ویچر از هر زاویه‌ای، چه از دور و چه از نزدیک، خیره‌کننده است. مدل‌سازی، گرافیک و انیمیشن‌های کاراکترها به تجربه‌ای ماندگار و فراموش‌نشدنی منجر می‌شود.

سایلنت هیل ۳ پس از انتشار در سال 2003، به‌سرعت به‌خاطر گرافیک برجسته‌اش مشهور شد. این بازی نسبت به نسخه قبلی خود، به‌ویژه در طراحی شخصیت‌ها، پیشرفت بزرگی داشت. هدر میسون (Heather Mason)، شخصیت اصلی، با جزئیات بی‌نظیر و انیمیشن‌های واقع‌گرایانه به‌صورت زنده و طبیعی رندر شده بود. محیط‌های بازی هم با نورپردازی و جلوه‌های آب‌وهوایی قوی، فضایی وهم‌آور و اتمسفریک ایجاد می‌کردند. سایلنت هیل ۳ با ترکیب گرافیک پیشرفته و طراحی صدای تنش‌زا، تجربه‌ای غوطه‌ورکننده و ترسناک را رقم زد که استانداردهای جدیدی برای بازی‌های ترسناک تعیین کرد.

در بحث پیشرفت‌های گرافیکی، نام اید سافتور (id Software) همیشه برجسته است. این شرکت در دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰، پیشرو در نوآوری‌های گرافیکی بود. بازی‌های کلیدی این شرکت مانند Wolfenstein 3D، Quake 1 & 2 و Doom 1 و 2، به‌ویژه Doom 1، با معرفی گرافیک سه‌بعدی واقعی و تکنیک‌های نوآورانه مانند تکسچر مپینگ، تحول بزرگی در صنعت بازی‌ها ایجاد کردند. Doom نه‌تنها در زمان خود با جزئیات و سرعت بالا گیمرها را شگفت‌زده کرد؛ بلکه استانداردی برای بازی‌های اکشن اول شخص فراهم کرد که سال‌ها مورد تقلید قرار گرفت.

در گذشته، RPGها بیشتر شبیه بازی‌های رومیزی بودند و تمرکز اصلی به‌جای گرافیک، روی داستان و جزئیات عددی بود. اما در سال ۱۹۹۷، Final Fantasy 7 وارد بازار شد و همه چیز را تغییر داد. با ارائه سه دیسک پر از جزئیات صوتی و گرافیکی، این بازی گرافیک را به یک مرحله جدید در صنعت بازی‌ها برد.

در اواسط دهه ۱۹۹۰، بازی‌های مبارزه‌ای به‌شدت محبوب بودند. اما Virtua Fighter 2 که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد، از نظر گرافیک به‌طور قابل توجهی برتر بود. این بازی با استفاده از گرافیک سه‌بعدی و تکنولوژی پولیگون، تجربه‌ای واقع‌گرایانه‌تر از بازی‌های هم‌سبک خود ارائه داد. استفاده از فناوری موشن کپچر هم حرکات مبارزان را به واقعیت نزدیک‌تر کرد. Virtua Fighter 2 با موفقیت در سالن‌های آرکید و پلتفرم‌های خانگی، استانداردهای جدیدی برای گرافیک سه‌بعدی و تکنولوژی موشن کپچر در بازی‌های مبارزه‌ای تعیین کرد.

Out Run یکی از بازی‌های انقلابی زمان خود بود که به‌خاطر ویژگی‌های منحصربه‌فردش، از جمله عدم خطی‌بودن، موسیقی متن جذاب، رانندگی آرکید و گرافیک فوق‌العاده، متمایز شد. حتی بعد از ۳8 سال، گرافیک بازی هنوز هم زیبا و تاثیرگذار است. مدل‌های سه‌بعدی و مناظر چشم‌نواز بازی، به‌همراه جزئیات ریز مانند حرکت مو در باد، باعث شده‌اند Out Run به‌عنوان یک اثر ماندگار باقی بماند.

در همان سالی که پلی‌استیشن با Final Fantasy 7 به دنیاهای خیالی زندگی بخشید، Gran Turismo وارد بازار شد و استاندارد جدیدی در گرافیک واقع‌گرایانه به نمایش گذاشت. هرچند که با استانداردهای امروز ممکن است Gran Turismo از نظر بصری قدیمی به‌نظر برسد؛ اما در زمان انتشارش، به‌عنوان یک شبیه‌ساز رانندگی واقعی با 140 اتومبیل شبیه‌سازی‌شده، به هدف خود رسید و تجربه‌ای جذاب ارائه داد.