نگاهی به Spilt Fiction

بازی جدید Spilt Fiction در سبک کوآپ (دونفره) توسط استودیوی سوئدی Hazelight ارائه گردید. این سازنده بازی در کارنامه خود بازی موفق It Takes Two را ثبت کرده و با اثر جدید خود، نگاه‌های زیادی را به سمت خود جلب نموده است. این بازی ساخته جوزف فارس لبنانی است و نام‌های شخصیت‌های اصلی بازی میو و زوئی نیز برگرفته از اسم دختران فارس است. در این مقاله نگاهی به Spilt Fiction خواهیم داشت و متوجه خواهیم شد که این استودیو چه آش شله‌قلمکاری را تدارک دیده است.

با تکاف مگ همراه باشید.

داستان بازی Spilt Fiction

اسپیلت فیکشن بعد از انتشار توانسته نمرات خوبی به دست بیاورد و مرز خلاقیت و جنون را به‌گونه‌ای جالب به تصویر بکشد. حال داستان بازی از چه قرار است؟ باید گفت که داستان حول محور دو شخصیت اصلی به نام‌های «میو» و «زوئی» می‌چرخد. دو غریبه که با هم آشنایتی ندارند. کاراکترهای بازی در واقع دو نویسنده خلاق هستند که میو در ژانر علمی و تخیلی و زوئی در ژانر فانتزی می‌نویسد.

ماجرا ازاین‌قرار است که این دو فرد به یک شرکت فناوری به نام Rader مراجعه می‌کنند. این شرکت قصد دارد با ترکیب خلاقیت و تکنولوژی دنیای نویسندگان را شبیه‌سازی نماید. ابتدای بازی هر نویسنده در دستگاه شبیه‌ساز خود وارد می‌شود. سپس طی اتفاقاتی، میو به دنیای زوئی می‌افتد. کاراکتر منفی داستان، رئیس شرکت Rader است که قصد دزدیدن ایده‌های نویسندگان را دارد. Spilt Fiction توانسته دو دنیای علمی تخیلی و فانتزی را درهم آمیزد.

روابط کاراکترهای اسپیلت فیکشن

سازندگان اسپیلت فیکشن در این بازی، رابطه بین دو شخصیت مهم میو و زوئی را به‌عنوان دو غریبه ترسیم می‌کنند. باید گفت که جریانات بین آن‌ها به‌کندی پیش می‌رود. به نظر می‌رسد که Hazelight قصد ایجاد صمیمیت بیشتر بین این دو کاراکتر را نداشته‌ است. هر چند که بازیکن در آخرین چیپترها با این دو شخصیت ارتباط عمیق‌تری برقرار می‌کند.

شخصیت منفی بازی به‌عنوان رئیس شرکت شبیه‌سازی فعالیت می‌کند. ضعف شخصیت‌پردازی در این قسمت نیز مشهود است. کاراکتر منفی بازی تک‌بعدی و کلیشه‌ای معرفی شده است.

گیم پلی بازی

جوزف فارس در این بازی فقط به اصل تجربه‌های کوآپ بسنده نکرده، بلکه از ابتدا تا انتهای بازی هر بار با یک غافلگیری جدید روبه‌رو می‌شویم. دنیای شگفت‌انگیز Spilt Fiction ادغامی جالب از فضای علمی، تخیلی، سایبرپانکی، دنیاهای فانتزی و قدیمی را در دل خود جای‌داده است. شما در این بازی سراسر غافلگیری می‌توانید در زیر باران یک سایبر نینجایی شوید و یا در یک داستان کودکانه، تجربه هات‌داگ شدن را بچشید!

 سازنده بازی در گیم‌پلی آن جسورانه عمل کرده است و ایده‌های متناقضی را در جریان بازی اسپیلت فیکشن گنجانده است. امتیازات بازی نشان می‌دهد که ریسک جوزف فارس نتیجه مثبتی را به ارمغان آورده است.

ریتم گیم‌پلی Spilt Fiction شروعی منسجم دارد که مکانیزم‌های جدیدی را در دنیای به‌خصوص تعریف می‌کند. باید گفت که مکانیزم‌ها بین دو شخصیت تعادل منصفانه‌ای را فراهم می‌نمایند و هیچ یک از کاراکترها از دیگری ضعیف‌تر نیست. هماهنگی بین دو کاراکتر، قطعات بازی را کنار هم می‌چیند و اصل بازی بر همکاری دو بازیکن استوار است. شما در کنار بازیکن دوم به نبرد باس‌فایت‌ها می‌روید و یا یک معما را حل می‌کنید، همکاری و هماهنگی بین دو بازیکن شرط موفقیت است. جوزف فارس اوج جسارت و خلاقیت خود را در به تعادل رساندن ایده‌های ناب در بستر محیط بازی اسپیلت فیکشن به نمایش گذاشته است.

بهتر بود که گیم‌پلی این بازی از قابلیت کنترلر دوال سنس در PC و پلی استیشن ۵ بهره می‌گرفت و تجربه بازی را لذت‌بخش‌تر می‌کرد.

گرافیک و تصاویر بازی Spilt Fiction

اسپیلت فیکشن با کمک موتور آنریل انجین ۵ ساخته شده است. این بازی نسل نهمی UE5 در هنگام پردازش دو تصویر شلوغ و یا سریع روی پلی‌استیشن فایو هیچ‌گونه افت فریم را نشان نمی‌دهد. این بازی کاملاً روان و منسجم اجرا می‌گردد. تصاویر با جزئیات بصری بالا نمایش داده می‌شوند. باید گفت صحنه‌های خیره‌کننده‌ای از محیط‌های جنگلی، باستانی و سایبر پانکی… دیده می‌شود. کاراکترهای بازی با حرکات بدنی روان ساخته شده‌اند؛ اما بعضاً حرکات صورت در برخی کات‌سین‌ها خشک است و می‌توانست صمیمیت بیشتری را به تصویر بکشد.

موسیقی بازی

در جریان بازی Spilt Fiction به‌طورکلی موسیقی خاصی شنیده نمی‌شود؛ ولی در نبرد با باس‌فایت‌ها موسیقی با جریان مبارزه کاملاً هماهنگ است و تأثیر و عمق بازی را دوچندان می‌کند. بخش صداگذاری شخصیت‌های اصلی به‌خوبی با ویژگی‌های کاراکترها هماهنگ شده است.

جمع بندی

Split Fiction فقط بر جنبه کوآپ بازی فوکوس نکرده است، بلکه با خلق اثری متمایز و خلاقانه مرزهای جدیدی برای بازی‌های ویدئویی تعریف کرده است. ویژگی بارز این بازی را می‌توان در کنار حالت دونفره، غافلگیری مفرط و خلاقیت آن در نظر گرفت. البته که پایان‌بندی کلیشه‌ای و ضعف شخصیت‌پردازی در این اثر یک نکته منفی است‌.