نگاهی به ریمستر بازی Onimusha 2

حرکت از نوستالژی به تجربه‌گرایی

در نگاه اول، شاید گرافیک نسخه ریمستر چشمگیر نباشد. بافت‌ها هنوز حال‌وهوای پلی‌استیشن ۲ دارند، هرچند وضوح چهره‌ها بالا رفته است؛ اما همچنان طراحی چهره‌ها ساده مانده است و با ریمسترهایی مثل Xenoblade Chronicles یا Resident Evil 2 Remake قابل مقایسه نیست. بااین‌حال، همه‌چیز شفاف‌تر و تمیزتر شده است. امکان تغییر نسبت تصویر از 4:3 به 16:9 وجود دارد و انیمیشن‌ها روان‌تر اجرا می‌شوند. اما قدرت واقعی این ریمستر در چیزهای ظاهری نیست؛ بلکه در جایی پنهان شده است که گیمر آن را احساس می‌کند، نه اینکه فقط ببیند.

وقتی کنترل به دست تو برمی‌گردد

در نسخه اصلی، حرکت شخصیت‌ها به سبک «تانکی» طراحی شده بود؛ یعنی باید با دکمه‌های جهت‌دار (D-Pad) کاراکتر را به جلو هدایت می‌کردید و برای چرخاندن او به چپ یا راست، باید دکمه جداگانه‌ای می‌زدید. این نوع کنترل، مثل رانندگی با تانک است؛ نمی‌توانید مستقیم به چپ یا راست بروید و باید بچرخید و بعد جلو بروید.

در ریمستر، یک گزینه جدید اضافه شده است تا به‌جای این روش کلاسیک، بتوانید با آنالوگ کنترل راحت‌تری داشته باشید. حرکات در ریمستر آزادتر و سریع‌تر هستند؛ اما چون زاویه دوربین‌ها ثابت مانده، ممکن است جهت حرکت گیج‌کننده شود و بازیکن ناخواسته به عقب برگردد. بااین‌حال، وجود هر دو گزینه برای کنترل، تصمیمی هوشمندانه و احترام‌برانگیز به طرفداران قدیمی است.

کنترل کامل Onimusha Mode

یکی از بهبودهای مهم در نسخه ریمستر، کنترل کامل روی فعال‌سازی حالت اونی (Onimusha Mode) است. دیگر مثل نسخه ۲۰۰۲ نیست که با پرشدن نوار، ناخواسته وارد فاز اونی (Oni) شوید. حالا می‌توانید این قدرت را برای لحظات حساس نگه دارید. همچنین، تعویض سلاح‌ها بدون توقف بازی ممکن شده است؛ تغییری کوچک اما بسیار کاربردی که سرعت مبارزات را افزایش و حس روان‌تری به گیم‌پلی می‌دهد.

سیستم مبارزه؛ ساده اما حساب‌شده

هرچند سیستم مبارزه هنوز همان پایه ساده گذشته با حملات محدود و دفاع‌های زمان‌دار را دارد؛ اما اضافه‌شدن قابلیت‌هایی مثل تعویض سریع سلاح و دسترسی بهتر به حرکات ترکیبی، ریتم مبارزات را مدرن‌تر کرده است. البته، هنوز هم کلید پیروزی در لحظه‌زنی دقیق است؛ نه دکمه‌زنی بی‌پایان.

حالت Hell هم برای کسانی که به‌دنبال چالش جدی هستند، با مرگ آنی در یک ضربه، نفس‌گیر است. در طرف مقابل، Easy Mode از همان ابتدا فعال است تا تازه‌واردها را جذب کند. این گستره از انتخاب‌ها نشان می‌دهد که Capcom این‌بار همه مخاطبان را در نظر گرفته است.

ذخیره‌سازی بدون استرس

بازی همچنان از سیستم ذخیره دستی نسخه اصلی استفاده می‌کند؛ اما حالا سیو خودکار هم به آن اضافه شده است. این یعنی حتی اگر فراموش کردید که ذخیره کنید یا در میانه مبارزه‌ای سخت از پا درآمدید، لازم نیست همه‌چیز را از اول شروع کنید. برای بازیکن امروزی، چنین قابلیتی حیاتی‌ست.

محتوای جانبی؛ بیشتر، سریع‌تر، در دسترس‌تر

در نسخه ریمستر، مودهای اضافی مثل The Man in Black و Puzzle Phantom Realm از همان ابتدا باز هستند. همچنین گالری هنری شامل بیش از ۱۰۰ تصویر مفهومی و ساندترک ۴۳ آهنگی بازی در دسترس‌اند؛ ویژگی‌هایی که حس احترام به میراث بازی را تقویت می‌کنند. این‌ها نه فقط تزئینی، بلکه بخشی از تجربه کامل‌تر ریمستر هستند.

رابطه‌سازی هنوز هم خاص است، اما کندتر

سیستم هدیه‌دادن به چهار شخصیت همراه همچنان پابرجاست و می‌تواند روی روند داستان تأثیر بگذارد. هرچند برخی منتقدان معتقدند این بخش در نسخه ریمستر کمی کُند و کم‌جان احساس می‌شود؛ اما هنوز هم ارزش تکرار بازی را بالا می‌برد. دیدن صحنه‌های اختصاصی یا بازی با شخصیت‌های فرعی، هر بار تجربه‌ای متفاوت می‌سازد.

میراثی وفادار، نه نوآورانه

در نهایت، ریمستر Onimusha 2 بیشتر یک نسخه وفادار و پالایش‌شده از نسخه اصلی است تا یک بازآفرینی انقلابی. اگر از طرفداران قدیمی این سری هستید، تجربه دوباره آن با گرافیکی بهتر، کنترل‌های بهینه‌شده و امکانات بیشتر، لذت‌بخش خواهد بود. اما اگر با سرعت و استانداردهای گرافیکی بازی‌های امروزی خو گرفته‌اید، ممکن است این نسخه کمی ساده یا حتی قدیمی احساس شود.

برای طرفداران اکشن کلاسیک و وفاداران دنیای Onimusha، این ریمستر نه‌تنها فرصتی برای مرور خاطرات است؛ بلکه گامی رو به جلو در حفظ و بهبود یک اثر ارزشمند به شمار می‌رود؛ پس، آیا وقتش نرسیده دوباره شمشیرت را از غلاف بیرون بکشی؟

پلتفرم‌ها: PC، PS 4، Xbox، Nintendo Switch

سبک بازی: RPG، اکشن_ماجراجویی