نگاهی به بازی Elden Ring Nightreign: سرعت، سادگی و جنگ بی‌امان

تجربه‌ای تازه در دنیایی آشنا

با ورود به Elden Ring Nightreign، گیمر به جای ساخت شخصیت از ابتدا، یکی از «نایت‌فررها» (Nightfarers) را انتخاب می‌کند. کاراکترهایی از پیش طراحی‌شده با توانایی‌ها و سلاح‌های خاص. این رویکرد یادآور بازی‌های قهرمان‌محور است، و روند ورود به بازی را ساده و سریع کرده است. برای مثال، شخصیت “Guardian” یک مرد پرنده‌ مانند با توانایی دفاعی عالی است. که با سپر عظیم و هالبردی کشنده وارد میدان نبرد می‌شود. چنین شروعی، بازیکن را مستقیماً به دل درگیری می‌فرستد، بدون نیاز به تنظیمات زمان‌بر اولیه.

سیستم پیشرفت: ساده اما کارآمد

یکی از نقاط قوت Nightreign، سیستم ارتقاء خودکار و سریع آن است. برخلاف بازی‌های Souls که بازیکن ساعت‌ها برای توزیع دقیق امتیازات درگیر می‌شود، اینجا همه‌چیز به صورت خودکار با توجه به سبک کاراکتر انجام می‌شود. این تصمیم شاید طرفداران هاردکور را دلگیر کند، اما قطعاً برای کسانی که از پیچیدگی بیش‌ازحد سیستم‌های سنتی خسته‌اند، یک مزیت بزرگ است.

شباهت‌ها به Fortnite؟ بله، و نه لزوماً چیز بدی است

ساختار کلی Nightreign شباهت زیادی به بتل‌ رویال‌ها دارد. نقشه بازی، نسخه‌ای بازسازی‌شده و متفاوت از Limgrave است. که با مکانیزم “دایره‌ی بسته‌شونده” کنترل می‌شود. هر “ران” بازی، سه روز درون‌ بازی طول می‌کشد و بازیکنان باید در طول روز منابع جمع‌آوری کرده، دشمنان را از بین ببرند، و برای شب‌های پرخطر آماده شوند. روند گیم‌پلی به شدت مبتنی بر مبارزه است و خبری از تعاملات داستان‌محور یا شخصیت‌های عجیب و غریب نیست. انگار FromSoftware تصمیم گرفته تمام عناصر کند و متفکرانه Elden Ring را کنار بگذارد و تنها بخش اکشن را در قلب Nightreign نگه دارد.

سادگی در جزییات، غنی در تنوع

با حذف زره‌ها، NPCها، و مکانیزم‌های پیچیده‌ی مرگ و بازگشت، Nightreign تمرکز خود را تماماً روی نبرد و تنوع در ساخت کاراکترها گذاشته است. بازیکنان می‌توانند سلاح‌های مختلف را بدون محدودیت امتحان کنند و حتی از طلسم‌ها و مهارت‌هایی استفاده کنند که شاید در نسخه‌ی اصلی Elden Ring هیچ‌گاه به سراغ‌شان نمی‌رفتند. این آزادی تجربه، حس کشف و آزمایش مداوم را به بازی تزریق کرده است. چیزی که می‌تواند به برگ برنده Nightreign تبدیل شود.

اما آیا تکرارپذیر است؟

یکی از نگرانی‌ها درباره‌ی Nightreign، تکراری شدن تجربه است. با وجود ساختار نقشه‌ی بازسازی‌شده‌ی Limgrave و تغییرات تصادفی در نقاط خاص، در نهایت این تنها یک نقشه است. آن‌هم برای بازی‌ای که قرار است چندین بار در قالب ران‌های مختلف بازی شود. اگرچه Bandai قول داده که در نسخه‌ی نهایی مکان‌های خاص و تصادفی مانند آتشفشان یا سازه‌های جدید وجود خواهد داشت، اما سؤال اینجاست که آیا این تغییرات برای نگه داشتن بازیکن در درازمدت کافی خواهد بود یا نه.

مشکلات فنی و نبود فضای اجتماعی

در نسخه‌ی آزمایشی که در یک رویداد در لاس‌وگاس برگزار شد، مشکلات اتصال مکرراً مانع از تجربه‌ی کامل روز سوم می‌شدند. هرچند Bandai وعده داده این مشکلات در نسخه‌ی نهایی حل می‌شود، اما تجربه نشان داده که مشکلات آنلاین در بازی‌های FromSoftware چیز تازه‌ای نیستند. افزون بر این، نبود یک مرکز اجتماعی یا لابی پیش از بازی مانند آن‌چه در Monster Hunter وجود دارد، حس خلأ عجیبی به بازی داده است. چرا نمی‌توان قبل از شروع یک مأموریت، با دوستان گشتی در Roundtable Hold زد یا تجهیزات را هماهنگ کرد؟

چمع بندی: شب و روز در Nightreign

Elden Ring Nightreign بدون شک یک تجربه‌ی متفاوت از سوی FromSoftware است. برای برخی، این بازی می‌تواند نفس تازه‌ای در دنیای Soulslikeها باشد. مخصوصاً با مبارزاتی سریع، انتخاب‌های ساده و تیم‌محور بودن. اما برای طرفداران آن فضای وهم‌آلود، روایت مرموز، و طراحی سطح عمیق، شاید Nightreign بیش از حد ساده به نظر برسد. در نهایت، این بازی همچون آینه‌ای است که بازتاب می‌دهد بازیکنان به چه چیزی از سری Souls علاقه‌مندند. آیا فقط مبارزه می‌خواهند؟ یا دل‌تنگ گفتگوهای عجیب با NPCهای مرموز هستند؟

نگاهی به بازی Elden Ring Nightreign نشان می‌دهد که این عنوان بیش از آنکه ادامه‌ی مستقیم Elden Ring باشد، یک برداشت سریع و پرهیجان از آن است. بازی‌ای که می‌داند چطور سرگرم‌تان کند، اما شاید نه به همان عمقی که انتظار دارید.